Galwanizacja to metoda wytwarzania powłok poprzez osadzanie jednego metalu na innym, wykorzystująca zjawiska elektrochemiczne towarzyszące przepływowi prądu między elektrodami. Zależnie od tego, z jakiego metalu stworzona zostanie powłoka, proces nazwać można chromowaniem, cynkowaniem, cynowaniem, kadmowaniem, miedziowaniem, niklowaniem, złocenie itd. Przyjrzyjmy się temu, jak przebiega obróbka galwaniczna.
Zaczynamy od dokładnego oczyszczenia elementów, które następnie umieszczamy w tak zwanej kąpieli galwanicznej, czyli w elektrolicie zawierającym jony wybranego metalu. Stały prąd, dostarczany przez zasilacz galwaniczny, sprawia, że jony te osadzają się na elemencie poddawanym galwanizacji i tak powstaje powłoka. Prawidłowe przeprowadzenie tego procesu wymaga specjalistycznej wiedzy, ponieważ konieczne jest precyzyjne ustawienie szeregu parametrów, takich jak temperatura elektrolitu czy wydajność prądowa.
Czytaj również: Galwanizacja a ekologia
Obróbka galwaniczna to powszechnie wykorzystywany proces. Nie sposób się temu dziwić, ponieważ nadaje on metalowym powierzchniom pożądane parametry technologiczne i cechy wizualne. Elementy pokryte powłoką galwaniczną są bardziej odporne na ścieranie, uszkodzenia mechaniczne i korozję. To ostatnie ma szczególne znaczenie w przypadku masowo wykorzystywanych materiałów, jakimi są stal i żelazo, które źle znoszą wilgoć i łatwo pokrywają się rdzą. Kiedy jednak zyskają cynkową powłoką, problem ten zostanie wyeliminowany.
Powłoki mogą pełnić również funkcję dekoracyjną, szczególnie że obróbka galwaniczna pozwala na tworzenie równomiernych powłok nawet na przedmiotach o bardzo złożonych kształtach. Co więcej, galwanizacja może również poprawić właściwości elektryczne albo cieplne obrabianych elementów. I co bardzo istotne, cechą wszystkich powłok galwanicznych jest ich trwałość i odporność na upływ czasu.
